Rabu, 30 Juni 2010

Tangis Bocah Bajang (Mengenang 10th Meninggalnya seorang Pahlawan Sensus Penduduk)



Bait pertama dalam tembang ini aku tulis pada waktu, hari, dan suasana yang sama dengan hari ini sepuluh tahun lalu (pk:21.00 wib 25 Juni 2000) di ruang Teratai RSUD Kebumen. Ketika itu aku masih dalam perawatan karena kecelakaan di pagi harinya (09.00 wib)




Tangis Bocah Bajang (Dhandanggula)

Nggonku ngidung, nglarap sukmajati
Sangarsane Sang Hyang Wenang.
Tinampa-a pisowane.
Elok lampahanipun
pralayane Raden Sumantri
ndisiki Sukasrana
mingkur ingkang sampun.
Bisane Sukrasana
amung ngidung, nenangis sajroning batin
"Sugeng tindak pun Kakang"
==========R.Teratai, RSU Kebumen 25 Juni 2000, 21.00 WIB.

Sing dakeling, tekan madya ratri
kowe aku padha gegojegan
ngrembug nasib lan uripe
uga eling pesenmu
kudu ngemung mring adi-adi
kadya Sumantri smana
suwitaneng ratu
Nanging yekti lan nyata
abot sangga anggonku nyenyunggi janji
wusnya koktinggal seda.

Duh Kakangku, banget dakgetuni
ngapa ndika kang ndhisiki seda
ninggalake aku dhewe.
Sawangen lelakonku
mokal ngemong rayi kekalih.
Tanpa wluku lan papan
tan ana pametu.
Ijen dadi memala,
nyangking plunan, ngreribed seje sesami.
Kapang kontrang kantringan.
===========25 Juni 2003.

Hari ini, genap 10 tahun peristiwa yang meluluh-lantakan kehidupan kami. Sebuah bus yang angkuh telah melibas motor kami yg jauh menepi. Kakakku terkasih meninggal dunia karenanya. Mungkin, negeri ini tidak pernah mencatat kejadian itu. Tapi aku, dengan luka di kepala ini tiada dapat melupakannya. Bagiku, Winuji Widodo seorang pahlawan. Ia gugur saat menjalankan tugas sebagai Pencacah dalam Sensus Penduduk 2000 bersamaku......
Kebumen, 25 Juni 2010.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar